Skyndihjálp mikilvægur hlekkur í daglegu lífi

Skyndihjálp eftir að hafa spurt nokkra einstaklinga hvað þeir hugsa þegar þeir heyra skyndihjálp þá er svarið mjög gjarnan, Endurlífgun sem jú er mjög mikilvegur hlutur að kunna en það er nokkuð ljóst að flestir eru svo heppnir að þurfa aldrei að endurlíga manneskju á lífsleiðinni. Hins vegar kemst fólk aldrei í gegnum lífið án þess að komast í kynni við skyndihjálp af eitthverju leiti. Það eru nefnilega daglegu óhöppin sem þú þarft að vita hvað er rétt að gera. Hvernig á að bregðast við blóðnösum, Hvað á að gera ef einhver  dettur á höfuðið eða hvernig á að bregðast við þegar þú kemur að bílslysi, og hvenar er tími til þess að hringja í 1-1-2?




Þegar ég var á aldrinum 4-9 ára  þá bjuggum við fjölskyldan í Fljótshlíð Svo við þurftum að fara yfir Hellisheiði til þess að fara milli höfuðborgarsvæðisns og Fljótshlíðar og fórum á milli í nánast hvað veðri sem er. Í janúar 2002 ég þá 6 ára vorum við mamma og pabbi á leiðinni heim úr bænummeð stútfullan bíl af dóti. Það var mjög þungfært á heiðinni svo við fórum mjög hægt yfir ég man sérstaklega eftir því að þetta var með fyrstu skiptunum sem ég gat lesið alveg sjálf á skiltið um hversu mörg dauðsföll höfðu orðið á árinu og var mikið að pæla hvernig það væri að vera bara einhver tala á skilti. Þegar við erum að keyra niður kambana þá missir pabbi stjórn á bílnum og við fljúgum út af veginum og bílinn veltur fjóra og hálfa veltu og endar sem sagt á hvolfi. Við sluppum með nokkarar skrámur gleraugun hans pabba brotnuðu og ég týndi skónum .Því aðkoman að þessu var hræðileg. Okkur var hjálpað út úr bílnum í gegnum framrúðuna, Vinsamleg hjón tóku mig síðan í fangið  fóru með mig inn í hlýja bílinn sinn meðan björgunarsveitin og lögreglan komu þau gáfu mér kakó og súkkulaðikex og konan settist fyrir gluggan svo ég sá ekki alla ringulreiðina fyrir utan  og leyfði mér að spyrja um allt sem ég vildi um slysið og svo töluðum við um fullt af hlutum sem mér þótti skemmtilegir. Enn þá næstum 12 árum síðar man ég eftir þessum hjónum sem voru svona rosalega góð við mig og man enn betur eftir þessari konu en bílveltunni sjálfri. Það var ekki fyrr en ég fór á mitt fyrsta skyndihjálparnámskeið 13 ára að ég lærði að þetta hafi verið það sem er kallað sálgræn skyndihjálp eða bara áfallahjálp. Sem er alveg jafn mikilvægt að kunna og hina almennu skyndihjálp.

Ég vann á leikjarnámskeiði í 3 vikur í sumar og gerðist ábyrg fyrir öllu skyndihjálpar tengdu
þar sem ég var eina sem var búinn að fara á lengra námskeið heldur en örnámskeiðið sem bærinn býður upp á með því þessari aukaskyndihjálpar kunnáttu þá gat ég komið okkur hjá því nokkrum sinnum að þurfa að hringja á meiri hjálp frá yfir mönnum og gat vitað hvenar það væri tími til að senda börnin heim eða hvenar við gátum bara skellt frosnum baunum á báttið og látið þau hvíla sig í hálftíma,

yfirlið-myndin er sviðsett

Fyrir rúmu ári síðan þá var ég stödd í Tékklandi í svokölluðum alþjóðlegum Námstefnubúðum á vegum CISV við vorum 29 ungmenni á aldrinum 16-19 ára  frá 17 löndum og svo 5 manns sem voru á aldrinum 23-27 ára staffi sem voru með umsjón yfir okkur meðal annars ein manneskja sem átti að sjá um skyndihjálp en hafði bara farið á skyndihjálparnámskeið fyrir 14 árum. í annari viku búðana þá líður yfir mig fyrirvaralaust þegar ég er að hlaupa upp stiga . Allavega þá dett ég niður á stigapalli og enginn sér það en vinkona mín kemur að mér  liggjandi þarna á gólfinu og telur að ég sé meðvitundarlaus en hafði ekki hugmynd hvernig hún ætti að ganga úr skugga um það svo hún nær í fleira fólk til að spyrja þau álits og stungu þau upp á að ég væri kannski bara að leggja mig þarna. Þessar pælingar stóðu víst yfir í um 2 mín þar til að vinkonan sem kom fyrst að mér  ákveður loks  að reyna vekja mig sem henni tekst eftir smá stund og ég segji henni að ég hafi svo sannarlega ekki að leggja mig þarna. Svo er mér gefið vatn og að borða. Þar sem  ég hélt að það hefði bara liðið yfir mig af hita enda næstum 30 stiga hiti. En hálftíma síðar þá líður aftur yfir mig og í þetta skipti rek ég hnakkan í borð áður en ég dett í gólfið fyrir framan 15 mannns meðal þeirra var norska stelpan Susanne  sem var hinn einstaklingurinn með skyndihjálparkunnáttu. Hún bendir á að þetta höfuðhögg gæti hafað skapað heilahristing en það voru ekki margir sem höfðu trú á því , Nokkru síðar kasta ég upp og er kominn með mikinn hausverk og var viss um að ég væri með  heilahristing en enginn vildi trúa mér og sögðu mér að ég væri bara rugluð eftir höfuðhöggið nema Susanne sem enginn hlustaði á því hún var með mjög mikið mígreni og þeim fannst líklegt að hún væri  rugluð líka.(Smá kaldhæðið að einu 2 sem kunnu skyndihjálp væru veikastir í búðunum )en við  höndluðm  þetta sjálfar og tékkaði hún á mér á 2 tíma fresti alla nóttina. Daginn eftir líður svo aftur yfir mig og ég var lögð inn á spítala í 3 daga og staffið skammað fyrir að hlusta ekki á mig með heilahristinginn og þau væru heppin að það hefði ekki farið verr. Nokkrum dögum síðar þegar ég er kominn aftur i búðirnar en þurfti samt að vera í rúminu þá snýr  eypska stelpan  sig illa á fæti og getur ekki stigið í fótinn. Bæði ég og norska stelpan vorum veikar  En þar sem allir voru búnir að átta sig að við vorum einu manneskjurnar sem vissum hvað átti að gera þá vorum við vaktar til þess að búa  um fótinn  og fórum svo aftur í rúmið og þegar hún fer á slysó daginn eftir fáum vð hrós fyrir að hafa búið rétt um fótin þar sem hnéskelin hafði hreyfst til.

Eftir þessa reynslu þá vorum við Susanne sammála um að það væri frekar sorglegt að af 34 manneskjum þá værum einu sem hefðum skyndihjálpar kunnáttu og fórum að pæla afhverju er þetta ekki jafn sjálfsagt og að læra stærðfræði? Það ætti að byrja kenna skyndihjálp strax í 1.bekk það er alveg hægt að kenna það sem nýtist eftir aldri.


Síðasta árið hef ég lent í því nokkuð reglulega að það líði yfir mig þar sem ég er með heilkenni sem lætur líkaman minn "slökkva" á sér við hinar ýmsu aðstæður. Í þessum yfirliðum mínum hef ég fengið tækifæri til að kynnast mismunandi viðbrögðum fólks við því að það líði yfir einhvern meðal annars eftir því hvort það viti hvernig á að bregðast við manneskju í yfirliði eða ekki. meðal annars kennararnir mínir í MK (sorry með að hafa eyðilagt þó nokkar kennslustundir og 3 próf það var í alvöru óvart). Ég lenti einu sinni í þvi að það var potað í mig með priki þar til ég vaknað ,einu sinni var dropað vatni á mig  og einum datt í hug að labba með mig upp og niður stig til þess að hressa mig við. Að sjálfsögðu voru allar þessar manneskjur að reyna gera sitt besta til þess að hjálpa en það hefði verið þægilegra fyrir alla aðila að kunna skyndihjálp.
Ég hef samt verið svo heppin að í næstum helming tilfella þegar það hefur liðið yfir mig þá hef ég verið á stað þar sem fólk veit hvað það á að gera í Ungmennastarfi Rauða Krossins í Hafnarfirði og enn og aftur biðs ég afsökunar á yfirliðsveseni á mér sérstaklega í Örnu Bergrúnar og Þóru þið eruð yndislegar og eruð búnar að vera mér frábær hjálp síðastliðin vetur.

Svo ég hvet alla til þess að skella  sér á almennilegt 12 tíma skyndihjálparnámskeið hjá Rauða Krossinum. Þíð hugsið kannski 12 tímar vá það er langt en ég get lofað ykkur að þetta eru 12 tímar af skemmtun.
http://www.raudikrossinn.is/page/rki_frettir&detail=6608

Svo fyrir fólk með snjallsíma þá er voðasniðugt að hlaða niður  skyndihjálpa -appi breska Rauða Krossins.


P.S Hvet svo alla til þess að kauða neyðarkall björgunarsveitana.

Að halda óþarfaskoðunum fyrir sjálfan sig,

Að undanförnu hef ég veitt vefgreinum sem fjalla um samskipti fólks, þá sérstaklega þeim sem fjalla um slæm samskipti, aukna eftirtekt. Svo ég fór að pæla, hvað er það sem fær fólk til að láta niðrandi ummæli falla i garð annara?
Ég komst að þeirri niðurstöðu að þetta er keðjuverkun. Á einhverjum tímapunkti, fyrir langa löngu, var að einhver sem braut einhvern einstakling niður og sá einstaklingur lét það bitna á einhverjum öðrm og svo koll af kolli. En hvað fær maður út úr því að níðast á öðrum? Það er ráðgáta sem fólk hefur reynt að skýra árum saman. Mér sjálfri finnst besta skýringin vera að við gerum það til þess að láta okkur sjálfum líða betur, til þess að koma okkar eigin reiðum tilfinningum í burtu  frá okkur sjálfum. 
Ég hef lengi skilið þessa tilfinningu að vilja lumbra á öðrum þar sem ég hef fengið mun meira skítkast á mig en margir á minum aldri hafa. Ég viðurkenni fúslega að ég hef hugsað þá hugsun að ég væri til í að sjá suma skólafélaga mína í grunnskóla gráta undan mér eða hljóta líkamlega áverka eftir mig sem ég veitti þeim af ásettur áði. Slíkar hugsanir finnast mér vera í lagi svo lengi sem ég læt þær ekki í ljós við aðra. 
Sem betur fer hafa fáir grátið undan mér og ég hef aldrei beitt neinn ofbeldi. Ég man eftir því að hafa einu sinni slegið strák í bekknum mínum utan undir. Sjokkið af gjörðum mínum var svo mikið að ég grét í margar klukkustundir eftir á vegna samviskubits. Ég kallað þetta lengi aumingjaskap, að geta ekki beitt aðra líkamlegu ofbeldi, en er sem betur fer farinn að líta á þennan "veikleika" sem styrkleika.
Hvað meiðyrði varðar þá er ég sek um að hafa látið orð falla í garð annara sem hafa sært. Ýmist viljandi eða óvart. Þvi ég held að alltof oft segi maður eitthvað sem maður pælir ekkert í. Sú gullna setning, sem fáir fylgja eftir, þ.á.m. ég, er "að sem einum finnst fyndið finnst öðrum særandi". 
        Meðal þeirra vefgreina sem ég hef lesið að undanförnu eru greinar um dónalega viðskiptavini í matvöruverslum. Sjálf vann ég í matvöruverslun í nokkur ár  og það er ótrúlegt hvað fólk lætur út úr sér við algjörlega ókunnuga starfsmenn sem  eru að meðhöndla matinn þeirra. Margir þykjast þekkja aðstæður manns fullkomnlega. Mér er sérstaklega minnistæður maður sem var fastakúnni og honum var búið að takast að græta nánst hvern einasta kassastarfsmann verslunarinnar og okkur var gefið leyfi til þess að standa upp frá kassanum og biðja yfirmann að afgreiða hann ef við treystum okkur ekki til þess sjálf. Þessi eini maður er sennilega búinn að eyðileggja daginn fyrir hundruðum fólks ef kenningin um keðjuverkunina er rétt.
        Annað form af meiðyrðum sem eru sennilega orðin hvað algengust í dag eru ummæli í garð annara á vefnum. Í dag er svo rosalega auðvelt að skrifa eitthvað á netið og pæla svo ekkert meira í því þar sem þú sérð sjaldan viðbrögð annara sem lesa ummæli þín. Oft er fólk meira að segja ekki að tala til einhvers sérstaks einstaklings og þá er enn erfiðara að vita hvaða áhrif ummæli manns hafa því þegar maður skrifar ummæli t.d. á ummælakerfi DV eða Fréttablaðsins. það er nefnilega ekki endilega þannig að bara sá sem fréttin er um lesi heldur kannski sonur eða barnabarn manneskjunar líka en það er eitthvað sem fólk pælir sennilega ekkert í. Oft hef sé verið búinn að skrifa einhver ummæli um einhverja frétt sem ég hef skoðun á en hugsað svo: "ok, hverjum gagnast það að vita þessa skoðun mína? Mun ég  græða á því að birta hana? Langoftast er svarið það að engum gagnast að lesa skoðun mína og ég mun ekkert græða á því að birta hana. Það er því mín skoðun að maður eigi bara að láta eitthvað frá sér sem maður getur sætt sig við að hafa skrifað eftir 10 ár.  Auðvitað  fylgja þessu fáir en ég held að ef maður hefur eitthvað svona í huga sér þá fylgjir maður því allavega í svona helming tilfella.
        En stundum ætti maður bara að halda hlutunum fyrir sjálfan sig þar sem öllum öðrum er sama um þær.

-Bláklukka

p.s Gleðilegan etur nú er bara klukkutíma munur milli Fróns og Niðurlanda

  

BENELUX helgin

Pieter hinn "Hollendingurinn" og ferðapal

Um helgina fór ég til Belgíu á BENELUX cisv helgi. Sem er haldin til skiptis af ungliðum í Belgíu, Luxemborg og Hollandi. Ég lagði afstað klukkan 11 á föstudagsmorgun hér frá Amsterdam til Den Haag þar sem ég hitti Pieter og Emi og við tókum öll saman lest til Brussel. Emi er frá Belgíu en er að læra í Haag svo þegar við komum til Brussel fór hún heim til sín en ég og Peiter ákvaðum að halda áfram til Merine þar sem helgin var haldin. Þar sem það var rúmur klukkutími í lestina þangað ákvaðum við að fara á okkur að borða. Svo við fórum út af lestarstöðinni og sjáum það sem vð héldum að væri verslunarmiðstöð  og förum þangað inn kom í ljós að inni mátti bara  finna  nektardansstaði,hanskabúðir og lífrænaveitingastöðum.og  hjólabrettasvæði. En við fengum okkur að borða á einum af lífrænustöðunum og fórum svo aftur á lestarstöðina og fengum okkur Starbucks (fyrsta sinn sem ég fæ nafnið mitt skrifað rétt þar). Svo fórum við á spor fjögur eins og stóð á miðanum en hvergi mátti sjá lestina okkar á tímatöflum. Svo voru bara 3 mín í að lestin ætti að koma samkvæmt miðanum  og okkur ekki farið að lýtast á blikuna og Peiter  var að hringja í staffið  þá heyrir kona sem stóð rétt hjá í okkur og við værum að fara til Tielt eins og hún og sagði okkur að við værum á réttum stað og flygði okkur svo alla leið til Tielt erum ekki viss um hvar við hefðum endað ef hún hefði ekki aðstoðað okkur.  érstaklega því að Peiter heyrði ekkert hvað staffið væri að segja í símann ekki afþví það væri hávaði í kringum okkur heldur af því að hann væri heyrnarlaus og  heyrnaimplantið hans virki ekki til að heyra í síma ..Þegar við komum á "lestarstöðina" í Tielt meira svona lestarteinar og skúr þá áttum við að taka  strætó þegar við förum í afgreiðsluna þá er okkur tilkynnt að stoppustöðin sem við ætluðum á sé ekki til. Svo við hringjum aftur í staffið ég talaði í þetta skiptið og þeir fundu hvaða strætó við ættum að taka og hann átti að koma einum og hálfum tíma seinna. Rétt þegar við erum byrjuð að bíða segjir  Pieter mér að heynartækið hans sé batteríislaust svo hann heyri ekki lengur í mér. En hann geti talað við mig ég gat bara ekki svarða þar sem hann sé mjög lélegur í varalestri. Loksins kom strætó og við ætluðum inn  en neinei þá fer strtóbílstjórinn aftast í vagninn og leggur sig í 10 mín spes. Svo föttum við að  við höfum ekki hugmynd hvar við eigum að fara út og ekkert leiðarskilti svo Pieter spyr annan farþega á hollensku  hvar stoppustöðin okkar sé og hvot hann geti sagt mér þegar við eigum að fara út þar em hann sé sko heyrnarlaus. Frekar fyndinn svipur sem kom á manninn en hanngerði þetta samt fyrir okkur. Þegar á stoppustöðina var komið héldum við að ferðinni væri lokið og við myndum sjá búðasvæðið en nei svo var ekki svo ég hringji aftur í staffið og það kom einhver maður að sækja okkur.Svo eftir 10 tíma að ferðast um 200 kílómetra. Þegar við komum á svæðið þá fengum við kvöldmat vatnssúpu með quiana höfrum ekki spennt saðsamt og þuurt brauð. Eftir allt þetta ferðalag var ég að sjálfsögðu mjög þreytt og langaði að fara sofa en var með svo mikið FOMO (fear of missing out) að ég hélt út til að verða 1 og fór þá að sofa í kaldasta svefnherbergi ever fékk að vita það að það væri mjög eðlilegt í Belgíu að kinda sem minnst í svefnherbergjum.

Bear presure og Francie 

Þema helgarinar var vísindi svo öll Activityin  áttu að tengjast því,fyrsta Activity  átti að vera planað af Hollendingum en þar sem við vorum bara 3 frá Hollandi og ekkert frá hollandi heldur ég frá Íslandi, Pieter frá Suður-Afríku og Sayaka frá Japan þá gáfum við staffinu réttinn af activityinu til þess að gera þeirra stærra.
Home staff Activityið var með yfirskriftina It is not rocket science! og gekk út á það að búa til Vatnsgeimflaugar,nota ímyndunaraflið , hugsa út fyrir kassan, hafa trú á sjálfum sér og mest af öllu að hafa smá gaman. Skipt var í hópa eftir löndum. Holland og Þýskaland voru saman og hét liðið okkar The Tapping Cows og flaugin okkar Bear Pressure.
Activityið hjá Luxemborgar krökkunum voru kaffiborðs umræður um hvort ákveðnir vísindatengdir hlutir væru réttir eða rangir. Eins og fóstureyðingar ,Líknardrap (sem er löglegt í öllum þremur löndum),3D prentarar, Kjarnorka, Klónun. og  Erfðabreytt matvæli. Niðurstaða umræðunar var að ekkert af þessu er algjörlega rétt eða rangt. Sem var mjög áhugavert.
Activity Belgíu var svo bara með skemmtilega sniði einskonar ratleikur þar sem við þurftum að finna lausnarorði í algjöru myrkri meðan við forðuðumst Zomibes. Rosalega gaman að fara í svoleiðis leik með 40 manns á aldrinum 17 -25 ára fólki.

Hvítir sloppar sem allir eiga 

Í miðju Belgíska activityinu fer ég að fá þennan rosa hausverk og svima svo ég endaði með því að þurfa að leggjast útaf og leggja mig meðan hinir fóru Parti með vísinda þema þar sem allir virðast eiga hvítasloppa nema ég .Eftir um klukkutíma í rúminu og einni sterkri verkjatöflu síðar fór ég í partíð en þótti skynsamlegra að taka áfengislaust kvöld. Það var mjög góð ákvörðun þar sem það veitti ekki af mér að aðstoða fólk í rúmið seinna um kvöldið .
Pieter kom með absinthe flösku með sér og var að bjóða fólki upp á skot(í þreföldum skotglösum) blönduðum í hreint vodka.og sagði öllum að það væri eðlilegt að drekka absinthe svona svo,einhverjir áttuðu sér enganveginn á áfengismagninu í þessu og tóku nokkur slík skot. Útkoman : Vægast sagt skrautleg, verst varð hún fyrir Suví vinkonu mína sem er finnskur skiptinemi í Belgíu en hún ákvað að hún væri sjóræninga einhyrningur  og veltist um allan garð og var orðinn rennblaut í gegn undir lok og endaði á því að hlaupa á tré með hausinn á undan sér (fallegur dynkurinn við það högg). Þá loksins náðum við 4 sem ekki vorum að drekka henni, og bárum hana á milli okkar í rúmmið þar sem nú voru komnar 2 ástæður til þess að hún myndi sennilega æla bráðlega og hún var hætt að geta staðið.
Svo ég fór að pæla afhverju skildi það vera að þegar fólk er orðið drukkið þá hefur oft enginn  áhyggjur af t.d höfuðhöggum eða öðrum slysum.

Suvi að reyna vera fáguð og fela kúluna á enninu eftir tré áreksturin

Búðasvæðið var eins og eftir styrjöld morguninn eftir og það eftir friðarsamtök hehe.
Svo allir hjálpuðust við að þrífa nema þeir sem ekki voru í ástandi til þess.
Svo voru Niðursuðu pylsur með súrkáli og sinnepi í hádegismat er ekki mikið fan af belgískum mat. Þeir gera gott súkkulaði og vöfflur  en that is about it !

Leggja okkur á Grand place

Svo eftir hádegismat fóru þeir sem voru á bíl heim en við hin biðum úti  í skítakulda á  búðarsvæðinu eftir lestinni okkar í 2 tíma í viðbót. Þegar við komum aftur á lestarstöðina góðu í Tielt þá var hún lokuð svo við gátum ekki keypt okkur miða svo við fórum nokku miðalaus í lestina sem betur fer er ekki tékkað á miðum heldur á sunnudögum í innanlandslestum.
Svo Þegar við komum til Brussel voru 4 tímar í að lestin okkar færi svo   við Pieter, Suvi og Francie fórum  á Grand Place sem er torgið í Brussel með öllum fancy byggingunm og fengum okkur Belgískar kartöflur með majonesi og lögðum okkur innan um alla túristana. Ekki allir sem geta sagt að þeir hafi lagt sig á þessu torgi.
 Komst loksins heim eftir frábæra helgi um 12 leitið er ekki frá því að þþað var bara svolítið homie að finna ilminn úr coffie shops þegar ég kom á central hér í Amsterdam :)

góðar stundir
-Bláklukkan

Rigning og spennandi bókasöfn!

fékk mér ís svo ólitríkur jarðaberja, súkkulaði og bláberja.

Á þriðjudaginn var ég allan daginn að læra á einu af háskólabókasöfnunum í miðborginni sem eru öll mjög kósý í hádeginu sest ég fyrir framan lesstofuna og er að fá mér að borða og er  á facebook í símanum á meðan og með allt dótið mitt í kjöltunni og svo síman ofan á, Svona til þess að taka sem minnst pláss. Skyndilega gengur að mér maður og byrjar að tala við mig á fullu hollensku greinilega eitthvað sem honum þotti mjög mikilvægt ég bið hann um að tala ensku. Þá  spyr hann mig hvort ég sé ný flutt hingað og ég svara því játandi. Þá segjir hann við mig já veistu ekki hvað það er hættulegt að vera með símann uppi við svo hann sæist og töskuna mína opna fyrir framan alla. Það væri mjög auðvelt að stela frá mér. fannst þetta frekar skrýtið og hann sá það greinilega á andlitinu á mér. Svo hann tók dæmi: Það myndi eitthver koma að mér og bjóðast til þess að henda safaflöskunni minn fyrir mig og hann gæti tekið símann minn í leiðinni. Sé þetta ekki alveg fyrir mér gerast en þakkaði honum fyrir ábendinguna. Stundum held ég að það sé bara fínt að vera nett kærulaus íslendingur sem treystir samfélaginu og held ekki að einhver myndi kafa ofan í töskuna mína fyrir framan mig og ræna frá mér í fullri kaffiteríu af fólki en who knows? Undarlegir hlutir gerast á hverjum degi.

Fékk að vera með á skyndihjálparköldi í Rauða Krossinum

Um kvöldið tók ég þá ákvörðun að breyta hollensku tímunum mínum þar sem hitt er of mikið álag fyrir mig og ég var búinn að vera með svima og streitu síðustu 5 daga af of álagi ætlaði ekki að breyta til í lífi mínu í eitt ár til þess að vera stressuð yfir námi hef gert nóg af því síðustu misserin.Svo núna er ég kominn í tíma sem fer hægar yfir námsefnið og vona innilega að það taki ekki eins mikið á.
Á miðvikudaginn fór ég svo í síðasta morgun hollensku tímann minn. Á leiðinni finn ég skyndilega þessa rosalegu sveitalykt áttaði mig reyndar ekkert á hað lykt þetta væri eða það væri óvenjulegt að finna hana. Þar til ég sá að allir í kringum mig voru að gretta sig í framan og sumir héldu fyrir nefið svo ég fattaði að þetta væri lykt eins og það væri verið að beraá eitthverstaðar nálægt. Komst svo að því að það er sveitabær inni í miðri borg.

Eftir skóla hjá pabba, ákvaðum við að fara í Ikea að kaupa gestarúm. Svo kom í ljós að vera fáranlega flókið að setja saman, og ég fór að velta fyrir mér hversu mörg Ikea related slys verði á ári hverju. Fór í smá rannsóknar vinnu  komst að því að það eru um 5000-10.000 slys tengd ikea húsgögnum í Bandaríkjunum á hverju ári. Aðallega á fingrum,tám og brjóstkassa.

Á leiðinni heim byrjaði að rigna rosalega, og kom upp þetta samtal  

Nýja Ikea húsgagnið þarna er pabbi í töku 4 

Pabbi:Það er byrjað að rigna 

Mamma: er það?

Pabbi: nei þetta eru snjókoma

Mamma: í 15 stiga hita?

Pabbi: Nei, ég sé núna að þetta eru fjaðrir ...

Við mamma: Ha??

Ég: Pabbi, þetta eru fjúkandi laufblöð ...

Spurning hvort óbeinar maríjuna reykingar séu farnar að hafa áhrif á heila föður míns.

Allavega í þessari rosalegu rigningu fór ég á mitt fyrsta Queer kvöld hér hjá háskólafélaginu. Fyrst fór ég heim til Marjolein sem er stelpa sem býr hér í hverfinu og bauðst til að taka mig með sér. 

Svo tókum við trammið niður í bæ. Mitt fyrsta skipti í traminu síðan ég kom. Það var mjög gaman á Q-kvöldinu og það var mikið helgið að mér hvað mér þætti óþægilegt að það væri reykt inni og var alltaf að fara út til að anda.

 Marjolein að fara í hraðbanka og ég fór með henni og í götunni þar sem hraðbankinn er þá eru borgarstarfsmenn að setja upp jólaskreytingar ekki seinna vænna 9.október.

Jólaskreyting

Á fimmtudaginn fór ég í hádeginu niður í bæ til þess að læra á bókasafni fór á 3 bókasöfn og allir lessalir voru fullir svo ég endaði á því að læra í aðal kaffítéríunni sem var mjög skrautleg reynsla þar sem það var fullt af fólki að reyna að fá fólk í skólafélögin sín. Ég eyddi til dæmis svona u.þ.b korteri í að ræða kristni mína og hversu kristin ég væri og hvort ég myndi nota kristní mína til þess að öðlast styrk til þess að stunda nám mitt. Niðurstaða samtalsins var að það myndi sennilega ekki henta mér að vera í Kristna Skólafélaginu.

Á föstudags eftir miðdegi  fattaði ég að ég ætti eftir að lesa bókina A Thousend Splended Suns  fyrir laugadagskvöld því ég væri að fara í munnlegt próf . Frekar spes að fara í próf kukkan 9 á laugadagskvöldi. Bókin er rúmar 400 blaðsíður svo það tók mig allan laugadaginn að lesa hana þar sem ég hafði ýmislegt annað að gera líka. En það tókst og ég fékk 9 fyrir prófið, sem var á skype,hélt að þetta ætti bara að vera símtal en kom í ljós að kennarinn vildi hafa myndsímtal. Maðurinn var í eldhúsinu heima hjá sér gaman að sjá inna á ókunnugt  íslenskt heimili en hann var í slopp og með aftur greitt hár. Verð að segja að þetta er svolítið annað en ég bjóst við en allir hafa mismunandi stíl.

Pabbi var svooo svangur 

Hehe beygla með hassi. 

Í gær fór ég með pabba til þess að staðfesta nýja hollensku tímann minn og svo fórum við og fengum okkur beyglu á staðnum beagle and beans sem er mjög kósý lífrænn animal friendly staður. Svo fórum við á bókasafn að læra. Ég veit ekki mjög spennandi alltaf á bókasafni að læra. En það er mjög gaman að þurfa ekki að fara alltaf á sama bókasafnið og hvert og eitt bókasafn hefur mismunandi kosti og galla.

geymslugangurinn á floti 

Það er búið að vera nærri stanslaus rigning frá því á föstudaginn og á sunnudag var rok í þokkabót. Eins og flestir vita þá er  Holland undir sjávarmáli og geymslurnar  í blokkinni okkar er í þokkabót neðan jarðar svo þegar það riginir þá fer allt á flot og vatnið er á sumum stöðum nokkara sentimetra djúpt eins gott að gleyma ekki eitthverju á gólfinu sem ekki má blotna. Ég skellti mér út í búð á sunnudaginn og bjóst ekki við svona mikilli rigningu svo ég varð alveg gegnblaut og vá hvað ég elska að vera með gleraugu í rigningu. gotta love it!

-Bláklukka

Að vera fyrsta flokks innflytjandi

Frá því að ég flutti hingað til Hollands fyrir næstum fimm vikum síðan hef ég veitt því meiri og meiri athygli hversu mikill munur er á hvernig er komið framm við þig eftir því hvaðan þú ert.

Frá því að ég hef verið svona 10 -11 ára þá hef ég  pælt mikið í því hvernig skildi það vera, að vera innflytjandi. Hvernig það sé að læra nýtt mál og að hafa ekki alla fjölskylduna í sama ladi og þú býrð í.
Sennilega bæði af því að ég gekk í grunnskóla sem er með starfandi móttökudeild fyrir innflytjendur svo það voru alltaf nokkrir krakkar frá öðrum löndum en Íslandi  með mér í bekk. En líka af því að ég hef alltaf  haft mikinn áhuga á fólki.
Nú er sjálf orðinn innflytjandi. Einhver sagði við mig að þetta yrði pottþétt bara alveg eins og að vera skiptinemi nema ég myndi búa með fjölskyldunni minni. Að vera nýr íbúi í landi með fjölskyldunni er allt annað en að vera skiptinemi. Þar sem þegar þú ert skiptinemi þá þarftu ekki að læra á kerfið í landinu. Eða pæla í leigu að hvernig þú eigir að finna þér félagsskap annara en í fjölskyldunni.
Margir hlutir sem maðr pælir ekkert í heima eru orðnir ótrúlega snúnir, Eins og að lesa á umferðamerkingar með texta eða tilkynningar til íbúa í blokkinni þær eru allar á tungumáli sem þú skilur ekki. Eða úti í búð og bara almennt úti þegar þú þarft að eiga snögg samskipti við fólk og þarft að útskýra að þú skiljir hann ekki.eða þegar þú fattar ekki að það sé verið að ávarpa þig og verður með því eginlega dónalegur Sérstaklega þegar einhver öskrar á þig þegar maður er að hjóla(ok,ég er reyndar stundum fegin að ég skilji ekki fólk þá). Svo er það að læra á kerfið hvernig snýr maður sér til þess að fara til læknis eða hvernig og hvar hefur maður samband vegna reikninga. t.d ber öllum starfsmönnumm hins opinbera skilda að tala aðeins hollensku í síman og það er vanalega  skellt á þig ef þú talar ensku.Eða hvernig póst þjónustan virkar lærðum það í síðustu viku að ef þú ert ekki heima þegar pakkinn þinn kemur þá er hann afhentur næsta nágranna sem er heima.
Svo er það annað sem maður gerir sér ekki grein fyrir fyrr en maður er fluttur það að þekkja ekki einn einasta mann fyrir utan fjölskylduna sína. Svo maður rekst ekki á neitt kunnulegt andlit. Maður þarf að byggja tengslanetið  sjálfur. Ég finn t.d mikinn mun á foreldrum mínum með þetta pabbi er í skóla á daginn með fólki sem hann þekkir en mamma í fjarnámi og eina fólkið sem hún hittir er þegar hún sinnir erindum eða fer  í jóga. Samskipti við annað fólk hefur mikil áhrif á andlega líðan manns. Það munar strax fyrir mig að vera á hollensku námskeiði.

Annað sem ég hef komist að síðustu vikur er að hollendingar eru ekki alltaf hrifnir af útlendingum ef þeir tala ekki þeirra tungumál. Fyrir flest tómstundar mál eru hollenskir hópar og svo hópar fyrir útlendinga.T.d reyndi ég að verða meðlimur í ungliðahreyfingu Rauða Krossins hérna en fékk það svar að fyrst þyrfti ég að verða fluent í Hollensku og þau stungu upp á að ég myndi kannski bara skipta um sjálfboðaliða samtök ef ég væri ósátt.
Annað sem ég hef tekið eftir er að það skiptir miklu máli hvaðan þú kemur úr heiminum hvernig er komið framm við þig. Ég hef verið spurð nokkrum sinnum hvort ég sé pólsk þegar ég segjist ekki vera hollensk og hafa flutt hingað með fjölskyldunni.hef meira að segja verið beðinn afsökunar að manneskja hafi haldið að ég væri pólsk en alderi ef fólk heldur að ég sé hollensk. Svo hef ég verið spurð afhveru ég búi í  Osdorp sem er hverfi sem mjög mikið af íbúðum á vegum borgarinnar eru staðsettar í ,fyrst ég sé íslensk nú íslensk. Osdrop er sko fyrir innflytjendur.ekki fólk eins og mig. Síðustu daga hafa líka nokkrir spurt okkur pabba hvort við séum ekkert hrædd í hverfinu okkar út af öllum stórhættulegu innflytjendunum. Það búa mjög mikið af bæði aröbum,berbumog austur evrópu búum hér sem eiga víst að vera stórhættulegir.  Mér sýnsat þessir sem búa í húsinu okkar vera voða blíðlegir og flest allir tala meira að segja hollensku sín á milli þar sem þetta er oft önnur kynslóð fjölskyldna í landinu.
Þeir sem ég hef talað við finnst nefnilega munur á því hvaða landi þú kemur frá og ein stelpa úr  Q-félaginu hérna sagði að þetta myndi byggjast á því að þeir sem væru frá evrópusambandslöndum væu mun velkomnari hér en aðrir. Hljómar rökrétt en svo fór ég að pæla bíddu margar austur evrópu þjóðir eru í evrópusambandinu en ekki ísland t.d er mikið af grikkjum búsettir hér og oft er komið mjög illa framm við þá. Ég tók eftir því þegar ég heimsótti Fanny vinkonu mína til Delft í síðustu viku kærastinn hennar er búinn að búa hér í hálft ár og er í fínni vinnu hjá háskólanum. Hann er samt bara kominn jafn langt í kerfinu og ég sem er búinn að búa hér í 4 vikur við fengum bæði staðfestingarbréf í síðustu viku að við værum kominn mað lögheimili hér. Hann var líka að segja mér að hann hafi verið stöðvaður af löggunni hér því hann þótti grunsamlegur í útliti en það komi aldrei fyrir vini hans sem séu með norður evrópulegt útlit. Furðulegt þykjir mér og þetta eru fordómar sem fólk áttar sig ekki á að það hefur.
Hérna þykir eðlilegra að búa í innan við 50 metra fjarðlægð frá coffie shop en nálægt múslimum.

Spurning hvort það sé líklegra að Tyrkneski fjölskyldufaðirinn sem er fæddur í hollandi eða útdópaði ungi maðurinn frá noregi sem kom til Amsterdam til að prófa dóp sé líklegri til þess að ráðast á þig þegar þú ert að rölta heim?

-Bláklukka

Als vliegen achter vliegen vliegen, vliegen vliegen vliegensvlug!

Hello allemaal !
Eins og áður kom framm þá byrjaði ég að læra hollensku síðasta mánudag. Tímarnir byrja klukkan korter yfir níu á morgnana svo ég legg af stað að heiman klukkan svona tuttugu mín yfir átta. ÞAð er  allt öðruvísi að fara um á morgnana miklu meiri umferð og frekar spes að sjá 20 hjól á hverjum einustu ljósum. Við erum 13 í tíma saman frá  11 löndum. flestir eru búnir að búa hérna jafnlengi og ég svona ca mánuð. En svo eru nokkrir búnir að vera í um hálft ár svo af eitthverjum undarlegum ástæðum er stelpan frá Rúmeníu búinn að búa í Hollandi í fimm og hálft ár. Á einni viku er ég búinn að læra jafnmikið í hollensku og ég lærði á einu ári í spænsku. Sem gefur mér það að tungumálakennsla á íslandi er ekkert sérstaklega góð. Það má bara tala hollensku í tíma og við gerum 2 -3 verkefni á dag heima sem er lestexti og svo 40 spurningar úr honum og munnlegar æfingar. Þetta eru svona 9 tímar á dag í hollensku nám sem er alveg rosalega mikið og ég hef ekki tíma fyrirmarkt annað ef ég ætla að klára heimanámið. En kosturinn er að maður þarf ekki að skila verkefnum inn heldur bara læra orðaforðan svo það er í lagi ða klára ekki alveg allt ef maður hefur allavega kynnt sér efnið. Sem betur fer finnst mér þetta voða gaman og það er góður andi í bekknum og þetta er bara mánuður.

Á þriðjudagskvöldið kom pípari að kíkja á klósettið okkar ég var ein heima því Mamma og Pabbi eru í yoga á þriðjudögum félagslífið á uppleið hjá okkur. Alla vega kemur píparinn hérna  korter yfir 8 sagðist ætla koma milli 6-8 og ég vissi að Rana ( fánýtur fróðleikur Rana er yfirheiti froska í liffræði )  sem á íbúðina ætti  koma með honum svo ég var ekkert stressuð yfir þessu en svo er hann bara einn og talaði bara hollensku ætlaði að vera voða kurteis og heilsaði á hollensku og gaf manninum að ég talaði hollensku og það var liðið svo lítið á samtalið þegar ég náði að leiðrétta þetta. náði að hann skildi heldur ekki afhverju Rana væri ekki hérna. Svo loksins kom hún og þá hafði orðið eitthver misskilningur á milli þeirra. En hef lært að vera ekkert að heilsa á hollensku fyrr en ég er orðin klár á tungumálinu

Á fimmtudaginn  fór ég  að heimsækja Gríska CISV vinkonu mína til Delft og ég  tók ég lest í fyrsta skipti hér í  Hollandi eftir að týnast í svona hálftíma sem er frekar stutt því hér er ekki hægt að reikna út að maður sé hjá síki eða í eitthverri götu því þær eru fáranlega langar. En ég komst loksins á réttan stað þá þurfti ég gjöruð svo vel að finna stæði. Fyrir hjólið eitthvað sem ég hafði  aldrei pælt í heima fann ekki stæði svo ég lagði því bara svona nokkurnvegin á milli tveggja hjóla og vonaði að það væri löglegt. Svo fór ég að kaupa miða ákvað að fara í miðasöluna til að vera alveg örugg. Þar var ekkert sérstaklega löng röð en allir sem voru á undan mér tóku sér dágóðan tíma í að kaupa miða m.a annars hjón sem hættu við að taka lestina eftir 5 mínnutna af greiðslu. Allavega loksins kom að mér  fæ miðan minn labba frá og ætla fara lesa á hann þá missi ég allt úr höndunum á mér. eitthver kall hjálpar mér að taka allt upp og byrjar að spjalla við mig á hollensku annað skipi í þessri viku, Hollendingar eru einkar spjallglöð þjóð við ókunnuga. Svo næ ég að lesa á miðan minn og það stendur stórir 2 á honumm og ég hugsa já lestin hlýtur að fara frá spori 2(komst að því að ég var bara með miða á second class) og finn það en þar voru engar merkingar hvert lestin væri að fara og enginn til að spyrja, en ég vissi að ég væri að fara í áttina að haag svo ég fór upp í þá lest og vonaði það besta. Komst síðan að því að ég væri í réttri lest þegar ég var að skrá mig inn á wifið í lestinni og sá að ég ætti að vera komin 10 mín yfir 14 til Delft. á leiðinni stoppaði lestinn mjög regluleg en það var aldei sagt  hvar við værum maður þuarf bara kíkja út um gluggan til að sja hvar maður er. Svo ég ákvað að klukkan 14:10 myndi ég bara far út úr lestinni og vona það besta sem skilaði mér á réttan stað. Ég átti yndislegan dag með vinkonu minni og kærastanum hennar, hann býr og vinnur í háskólanum í Delft En hún er í heimsókn hjá honnummeðan hún býður efitr að háskólinn sinn í Aþenu byrji að kenna aftur en þeir ráku alla starfsmenn tiil þess að spara svo það er enginn kennsla.
Í lestinni á leiðinni heim var búið að kveikja á skjá sem sagði hvar maður var svo enginn þurfti að rýna út í myrkrið. Þegar ég kem á lestarstöðina þurfti ég á klósettið og klæða mig betur áður en ég hjólaði heimsvo ég borga 50 sent til konunar enn og aftur hlýtur að sökka að vinna sem klósett starfsmaður. Þessi reynadar gerði margt í vinnunni. skipaði manni sem var að fara út að þvo hendurnar og rak á eftir mér að vera svona lengi inni soldið spes og stressandi. En ég dreif mig af stað og það var ekki búið að fjarlæga hjólið mitt, Að sjálfsögðu týndist ég á leiðinni og hjólaði inn í Rauða hverfis hlutan af Singel sem er aðalgatan í Amsterdam. Frekar fríkí að sjá vændiskonu í rauða ljósi út í glugga vera lesa bók því það var svo lítið að gera. En ég ákvað að hjóla bara áfram þar til ég vissi hvar ég væri sem virkaði sem betur fer og ég náði inn í stóra almennings garðinn sem ég þarf að hjóla í gegnum áður en hann lokaði hins vegar var slökkt á öllum ljósastaurum svo ég hjólaði í algjörumyrkri með pínulitlu ljósluktina hans Pabba, En é komst heim heil á húfi.

Á föstudagsmorgni vakna ég upp við þrumuveður sem þýddi að sjálfsögðu fáranlega mikil rigning og ég sem gleymdi regnfötunum. Svo ég fór út í gallbuxum og  vatnsheldu Zo-on úlpunni minni en kom samt gegnum blaut í skólann. Svo ég var að drepast úr kulda allan tíman svo þegar tíminn var búinn í ´hadeginu hélt ég að það væri enn svona vont veður en neinei þá er  bara 20 stiga hiti og logn og við segjum að ísland sé með hraðr veður breytingar.

Í gærkvöldi fórum við mamma svo í okkar fyrsta kvenfélagspartý finnst smá fyndið að vera gengin í kvenfélag 18 ára gömul en só what ég hef  nú aldrei beint synt með staumnum.

-Bláklukka,

E.S

titill bloggsins er orðaleikur til að æfa sig í að segja V sagt F svo ég er kölluð Fala í skólanum.
á íslensku er hann : Ef flugurnar fjúgja fyrir aftend flugurnar, Þá munu flugurnar fljúga eins og elding .

á föstudaginn eftir hádegi tók ekki mynd fyrir hádegi

Hundakúksskiltið fyrir utan blokkina okkar skiltin hérna er mjög nákvæm

Eldaði  pínu lítinn kjúkling múslimarnir ekkert að sprauta vatni  kjötið eins og er gert á íslandi

Við mamma erum orðnar Sushii snillingar 

ég og Fany gríska vinkona mín

á leiðinni í kvenfélagspartý 

Týnd í rauðahverfinu