Skógarferð, Boðháttur og svo rosalega margt fleira.

Nú er ég búinn að búa á heimili án rafmagns og rennandi vatns í meira en heilan mánuð. Þessar aðstæður eru mun betri en þær hljóma. Svo ég hef það óskaplega yndislegt með enn yndislegra fólki alla daga og öll kvöld, eða reyndar ekki öll kvöld því fer að sofa upp úr 9 á kvöldin. En alla daga já.

Meira segja Watta Wati er orðin besta vinkona mín og er ég spurð reglulega hvort ég sé móðir hennar sem ég er ekki svona ef einhver var að pæla.

Hassan í trjánum

Á dögunum fórum við fjölskyldan ( Pabbi,mamma, Hassan, Watta, ég og Jeneba) í ævintýralegtferðalag. Reyndar var MR. Murreison með þar sem hann bauð sér sjálfur og pabba fannst of vandró að segja að hann mætti ekki koma.

Ferðinni var heitið í Gola Regnskóginn sem er stærsti regnskógur í Vestur- Afríku. Skógurinn er í u.þ.b 80 kílómetra fjarlægð frá Kenema, og eins og maðurinn á skrifstofu Gola saÞar sem Sierra Leone og Líberíu kemur ekkert svo vel saman.

Ekki nóg með það að vegurinn væri 2svar verri en Þórsmerkurvegurinn í leysingum þá var farartækið okkar (eitt sinn bifreið) eitthvað það skrautlegasta sem ég hef kynnst. Við hefðum ekki treyst þessum til frá Hafnarfirði til Reykjavíkur, En með undraverðum hætti komumst við alla leið og til baka. Í fyrsta lagi voru enginn belti nema í framsætunum sem var í agi þar sem fólk hér veit hvort sem er ekkert hvernig þau virka. í öðru lagi voru göt á hínum ýmsu stöðum hægt að skoða götuna í gegnum gólfið og önnur afturhurðin var bara hálf og ekki hægt að skrúfa upp gluggann. Í þriðja lagi sauð á bílnum á svona 20 mín fresti og annað framm dekkið ásamt dempara datt bókstaflega af á leiðinni í skóginn. Svo því var bara sparkað undir aftur og haldið áfram.

Semsagt afar skrautlegur 6 tíma bíltúr með klifrandi barn um allan bíl nánast allan tímann.

Í skóginum var mjög fínt við reyndum að sja apa en það gekk lítið, í Gola má finna villtar dýratgundir sem finnast aðeins þarna í heminum eins og dvergflóðhest og eitaraða froska. Það er skemmst frá því að segja að við sáum eðeins apa skott og skordýr en það var samt frábært . Okkur þótti öllum gaman en Hassan var eins og annar drengur þegar hann kom og sást varla alla ferðina þar sem hann var inni í skógi að kynna sér og skoða. Sannkallað nátturbarn þar á ferð.

Krió.

Þó svo að flestir hér tali ensku þá eru 1.tungumál flestra mende eða krio. Mér þótti mjög merkilegt að heyra það að í landi þar sem stór hluti íbúa fara ekki í skóla séu allir allavega tvítyngdir. Það tala semsagt allir krio sem er einskonar löskuð enska og svo tala allir tungumál síns þjóðflokks og í austur hlutanum þar sem við búum er mende fyrsta mál flestra.

Krio er mjög skemmtilegt tungumál sem þróaðist útfrá ensku af þrælum í Ameriku. Þegar þrælar voru fluttir frá Kanada til Vestur-Afriku af Bretum varð  tungumálið útbreitt. Þar sem þetta er í raun sú enska sem þrælar pikkuðu upp af enskumælandi fólki þá byggist málið upp á stikkorðum og þá aðallega í boðhætti. Allan liðlangan daginn heyrir meður fólk skipa hvert öðru fyrir. Þeir sem þekkja mig vita að mér líkar afar illa að vera skipað fyrir svo það tók mig smá tíma að venjast þessu.

Einnig er hægt að heyra að í raun er þetta beinþýdd enska úr öðru tungumáli sem heyrist á mínum uppáhaldssetningum sem ég hef lært  og eru :

How did you spend your night? –Hvernig svafstu?

How do you spend your head?-Við hvað fæstu?

Let me go now!- Ég er að fara.

Sumt fólk segir þetta í hvert skipti sem það fer, hvort sem það sé á klósettið eða í ferðalag.

Að búa í nýjum menningarheimi

Það er  svo ótal margt öðruvísi hér en heima þó er mjög margt sem er eins sem ég bjóst ekki við.

Það eru þessir ótal smáu hlutir sem eru svo ólíkir okkar menningu.

Hér er allt skólp opið og rusl brennt, Þú getur keypt allt út á götu og þá er ég að meina allt, t.d. soðið egg eða bíl, Karlmenn leiðast t.d. til að sýna vináttu. Við pabbi sáum tvo lögregluþjóna leiðast yfir götu um daginn og vorum að hugsa um að hvetja lögguna á Íslandi að taka þetta upp.

Svo eru líka aðeins stærri hlutir eins og að hér er enginn millivegur á hlutnum það er bara annað hvort eða. Eins og í sambandi við mat, ég hef verið að reyna að koma því til skila að ég þurfi ekki kjúkling í matinn á hverju kvöldi ég sé mjög sátt við það fá þá bara einu sinni í viku og fá sósu og grænmeti eins og innfæddir heimilismeðlimir fá alla daga. Þetta skilja Jeneba og Hassan sem svo að mér finnst kjúklingur vondur. Ef mér þætti hann góður þá myndi ég vilja hann á hverjum degi.

Hér er heimilishaldi algjörlega skipt á milli kynjana. Karlinn ræður öllu utan heimilisins en konan innan heimilisins og þau skipta sér ekki af valdisviði hins aðilans og eiga sumir hér mjög erfitt með að skilja að á Íslandi geti hjón tekið ákvarðanir um hlutina saman. Enn og aftur þá er það annað hvort eða og ekkert þar á milli.

Hassans skoðun á Íslandi

Hassan tjáði okkur hugsanir sínar um Ísland á dögunum. Svona í fyrsta lagi hverjum datt þetta nafn í hug, Ísland, það mun alltaf verða miskilningur með það. Svona fyrst við búum ekki inn í ísklumpum. Svo hver meikar að búa í landi þar sem eru nánast engin tré því þá hlýtur að vera endalaus vindur. Þá fór hann að pæla í litla fólkinu hvað kemur fyrir það í miklum vindi? Fýkur það ekki bara upp í loftið? Og hvað gerum við þegar búðin er lokuð og við verðum svöng og það er ekkert til í matinn? Við hljótum að svelta því það eru enginn ávaxtatré. Hverskonar land er það sem þarf að kaupa allt til að komast af. Svo finnst honum ferlega fyndið að við eldum inni og notum vanalega rafmagn til þess. Hvað ætlum við að gera þegar það verður rafmagnslaust. Svelta líka.

Hann hló hér af Íslandi heila kvöldstund og skellir enn öðru hvoru upp úr þagar hann hugsar um Ísland. Yndislegt.

Ég vildi gjarnan geta skrifað meira en vegna netleysis og rafmagnserfiðleika og þeirrar ástæðu að ég er sífellt á spani allan daginn og sé engan tilgang með að hanga í tölvunni sífellt. Fólk veður bara að vera duglegt að heimsækja mig og bjóða mér í heimsókn þegar ég kem heim svo ég geti sagt því sögur.

En enda þetta eins og síðast á nokkrum punktum.

-Pabbi ætlar ekki að taka þátt í Mottumars þetta árið. Þar sem hann er frekar  fríki með mottu og er þegar kallaður Sir/Father/Brother/Dr. Phil.

-Watta Wati er orðin mjög góð vinkona okkar allra þá sérstaklega matarlega séð.

-Ég er orðin fóstur Mamma og er spurð hvort ég sé mamma Wöttu reglulega  og foreldar mínir fóstur amma og afi Watty Waty sem bý með okkur. Bendi systrum mínum á að ma og pa eru orðin spennt fyrir barnabörnum

.

-Ég hef eignast mjög góða vinkonu hér sem heitir Mariame og býr við hliðina á okkur, hún færir mér u.þ.b 1 kíló af mat á dag úr garðinum hjá sér.

-Við fórum á ströndina á sunnudag þar var full strönd af fólki sem var ekki að leitast eftir tani.

-Við erum orðin mjög vön áhættu mótorkrossi sem felst í því að vera á mótorkrossbraut, sem farþegi á hjóli, sem er afar kraftlaust og með lélegum ökumanni.  Afar stressandi.

-Við erum á kolveitnakúrum og borðum  aðeins hvítt brauð, hrísgrjón, kartöflur, pasta og kók. Svo bjór hjá mömmu og pabba.

-Bláklukkan