H-A-P-P-Y happy!!!

Ég tel mig vera frekar hamingjusama manneskju og fæ oft hrós fyrir hvað ég sé brosmild, sem ég er. Eitt af því skemmtilegasta sem ég geri er að brosa (og tala ,enda er ég kölluð Vala ) J.

En já, ég er oftast frekar happy með lífið, enda er margt sem ég get verið ánægð með. Fjölskylduna mína, vini, tækifærið til að leggja málefnum sem mér eru kær lið, friðsæla landið sem ég er frá og auk þessa, hamingjugefandi hluti sem eru í gangi í mínu lífi þá stundina.

Eins og núna þá er ég í vinnu sem ég hlakka alltaf til að mæta í og líður alltaf rosalega vel í. Þar að auki er ég með frábæra vinnuveitendur og vinnufélaga. Það er ekki annað hægt en að vera hamingjusöm með það!

Sem hamingjusöm manneskja þá hef pælt í því hvað felst í því að vera hamingjusamur með lífið. Er það að hafa allt sem maður óskar sér? Eiga nóg af peningum? Eða taka á móti þeim rússíbana sem lífið er?

Fyrir mig þá er það rússíbanareiðin, því þannig hefur líf mitt verið. Upp og niður með ótal  dívum og snúningum.  En það er alveg sama hvað ég hef orðið hrædd, stressuð eða reið þá hef ég hingað til lifað það af, næstum heil à húfi, alla leið.

En svo er það þannig að fólk höndlar erfiðleika, svo sem áföll,veikindi með mjög mismunandi hætti. Sumir verða skapillir eða árásagjarnir meðan aðrir loka sig af og enn aðrir tækla hlutina með gleði.

Ég tilheyri gleði hópnum. Ef mér líður illa og ég á erfitt með einhverjar aðstæður þá set ég upp bros og  geri  gjarnan grín að aðstæðunum. Sérstaklega þegar ég meiði mig (eins og flestir vita sem þekkja mig þá stunda ég slíkt stíft).

Þetta er eitthvað sem rugar oft fólk og fer í  taugarnir því vegna þess að þetta eru ekki þau viðbrögð sem fólk býst við. Mamma benti mér á þetta fyrir einu eða tveimur árum síðan þar sem þessi viðbrögð mín komu henni að óvart.

Síðan þá hef ég pælt í þessu. Afhverju geri ég þetta, af hverju bregst ég við með gleði í krefjandi aðstæðum? Jú, til þess að mér líði aðeins betur í sálinni. En stærri faktor er, til þess að fólkinu í kringum mig líði betur.

Með því að brosa rétt eftir að það t.d líður yfir mig þá er ég að reyna að sýna að það er allt í lagi með mig og með því að gera grín að því að vera 19 ára og detta jafn oft á hausinn og 2 ára barn þá líður mér á eitthvern hátt betur en að vera velt mér upp úr bókstaflegu jafnvægisleysi mínu.

Þegar þú getur ekki hróflað við staðreyndum lífsins þá verður maður bara að finna leið til að vinna með þeim svo afhverju ekki að brosa yfir því spaugilega.

Að sjálfsögðu brotna ég niður öðru hverju leyfi mér að opna flóðagáttirnar og emja smá. En ef ég myndi ekki setja hamingjuna í fyrsta sæti þá held ég að líf mitt væri ein allsherjar  sorgarsaga.

Sérstaklega vegna þess að heimurinn er ekkert svo yndislegt pleis og er fullur af skelfilegum atburðum og aðstæðum sem við mannfólkið virðumst ekki geta ráðið við. Heimurinn er líka fullur af frábærum hlutum sem við getum ráðið við og gert enn betri.

Ég er mjög fegin að hafa áttað mig á því, nokkuð ung, að það er ómögulegt að bjarga öllum heiminum. Við getum bjargað einhverju einu sem gæti einmitt verið hluturinn sem hjálpar enn fleirum.

Svo er ekki bara um að gera að byrja á því að brosa og láta svo bara framhaldið ráðast?

 -Bláklukka

Hugmyndin af titili bloggsins kemur frá Seirra Leone en í skólanum sem við pabbi vorum að kenna landafræði í en þar hrósuðu krakkarnir okkur með því að stafa orðið „happy“ fyrir okkur.